उरेल का... दिवाळी

Urel ka...Diwali

यंदाचीदिवाळी...
आली आणि गेली.
एक कविता याच दिवाळीवर

फटाका काय
उडत राहील
फक्त दारु संपेस तोवर

फराळ काय
पोटात राहील
फक्त उद्या उजाडेस तोवर

कपडा काय
नवीन राहील
फक्त कॉलर मळेस तोवर

किल्ला काय
मांडला जाईल
फक्त मुले लहान तोवर

शुभेच्छा काय
वाचली जाईल
फक्त पत्र मिटेस तोवर

रांगोळी काय
देखणी राहील
फक्त फिसकटेस तोवर

पुजा काय
केली जाईल
फक्त तिथी पालटेस तोवर

ओवाळणी काय
टाकली जाईल
फक्त पैसा बोलतोय तोवर

दिवाळी काय
साजरी होईल
चार दिवस सरेस तोवर

मग ही चार दिवसांची राणी
अशी कितीशी पुरणारं ...
हे दिवस सरल्यावर
काहीच नाही का उरणारं ?

... ... ...

फटाका काय
उडत राहील
फक्त दारु संपेस तोवर

पण डोळ्यात साठवलेली आतषबाजी तर उरेल ना

फराळ काय
पोटात राहील
फक्त उद्या उजाडेस तोवर

पण जिभेवर रेंगाळलेली ती चव तर उरेल ना

कपडा काय
नवीन राहील
फक्त कॉलर मळेस तोवर

पण त्या कॉलर मधली ताठ मान तर उरेल ना

किल्ला काय
मांडला जाईल
फक्त मुले लहान तोवर

पण इतिहासातुन मिळालेली प्रेरणा तर उरेल ना

शुभेच्छा काय
वाचली जाईल
फक्त पत्र मिटेस तोवर

पण त्यांच्यामागे जपलेली आपुलकी तर उरेल ना

रांगोळी काय
देखणी राहील
फक्त फिसकटेस तोवर

पण रेखाबद्ध जीवनातली रंगसंगती तर उरेल ना

पुजा काय
केली जाईल
फक्त तिथी पालटेस तोवर

पण पुजा केली त्याचं स्मरण तर उरेल ना

ओवाळणी काय
टाकली जाईल
फक्त पैसा बोलतोय तोवर

पण प्रेमानी बांधलेलं नाजुक नातं तर उरेल ना

दिवाळी काय
साजरी होईल
चार दिवस सरेस तोवर

पण चार दिवसांच्या कौतुकाची आठवण तर उरेल ना

मग ही चार दिवसांची राणी
अशी कितीशी पुरणारं ...
हे दिवस सरल्यावर
काहीच नाही का उरणारं ?

उरेल नक्की एक नियम...

काहीचं नसलं जरी सदैव उरणारं

तरी सगळं संपल्यावरसुद्धा

असतं खुप काही उरणारं

~ योगी...

आज मागतो

लाडका बाप्पा

तसं म्हणलं तर रोजच असतो तो समोर
पण आज त्या फोटोमधून आला तो बाहेर

त्याला पाहिलं तेव्हा काय करु ते उमगत नव्हतं
नैवेद्य दाखावावा म्हणलं तर पोट याचं आधीच भरलं होतं

सांगणार होतो
तुझी पूजा करायला आत्ता हातात या नाही काही
त्या आधी तोच म्हणाला
"अरे अशी पूजा करून घेण्यासाठी का इथे आलोय मी

आलोय ते फक्त तुझी भेट घ्यायला
बदल्यात भेट म्हणून तुला काय हवं ते द्यायला

माग रे बाळा आज काय हवं ते माग
आज तुझ्या मनातलं सगळं सगळं मला सांग"



काहीतरी मागणी असायचीच दरवेळी त्याला नमन करताना
पण या वेळी मोठा प्रश्न पडला काय हवं ते मागताना

आधी मागीतलेलं सगळं व्यर्थ आता वाटत होतं
चिरकालिन टिकेल असं काहीतरी आज मागयचं होतं

आधी वाटायचं की मागावं की - नशीबं माझं खुलावं
आज म्हणालॊ - स्वत: नशीब घडवण्याइतकं बळं हातात यावं
कारण - नशीब शोधत बसता कधी ते मिळतं नसतं
आपल्याच हातात असतं ते ; हातांवरच्या रेषात नसतं

आधी वाटायचं की मागावं की - मला नेहमी ठेव सुखात
आज म्हणालॊ - सुखाची किंमत राहो सदैव स्मरणात
कारण - ढिगभर असले तरी कुणाला ते कमीच पडते
किंमत कळल्यावर मात्र ; कणभरही पुरेसे वाटते

आधी वाटायचं की मागावं की - खुप किर्ती मला मिळू दे
आज म्हणालॊ - त्या आधी स्वत:ची ओळख मला पटू दे
कारण - स्वत:च स्वत:ला जोवर ओळखू शकलो नाही
तर जगभरानी ओळखलं ; ते काहीच खरं नाही

आधी वाटायचं की मागावं की - खुप मोठे आयुष्य मिळावे
आज म्हणालॊ - ध्येयपुर्तीसाठी आयुष्य अर्पण व्हावे
कारण - कितीही मिळालं तरी आयुष्य आहे संपणारं
अर्पण केलेले मात्र ; आहे त्यानंतरही उरणारं

आधी वाटायचं की मागावं की - माझ्या सर्व गरजा पुर्ण कर
आज म्हणालॊ - तू माझ्या गरजांनाच घाल आवर
कारण - आवरल्या नाहीत तर गरजांची वाढतच जाईल शेपूट
त्याउलट गरजांचीच गरज काय? विचारले ; तर होईल सगळ्यांचाच शेवट

आधी वाटायचं की मागावं की - लोकांनी मला प्रेमानी जवळ करावे
आज म्हणालॊ - कुठल्या प्रेमासाठी आसुसले नको रहाणे
कारण - प्रेम करताना परताव्याची अपेक्षा नाही बरी
निरपेक्षपणे प्रेम करणे हीच परिक्षा खरी

आधी वाटायचं की मागावं की - माझ्या सर्व इच्छा खऱ्या होऊ देत
आज म्हणालॊ - बाप्पा तू भेटल्यावर काही इच्छाच बाकी न राहु देत
कारण - तो भेटल्यावर इच्छा सगळ्याच संपून जातात
का इच्छा संपल्यावर मगच ; बाप्पा काय हवं ते माग म्हणतात ?

~ योगी...

Placement

आज दुपारचा तो sms वाचून close करवेना
बँक account मधे झाला ; पहिला पगार जमा

काय करायचे त्याची विचारचक्रे सुरु झाली
त्याच बरोबर मनात ; मगच्य आठवणींची गर्दी झाली

आठवले ते दिवस ; campus interview चे
placement साठी केलेल्या धडपडीचे

रोज खेळ सुरु होता ; apptitude अन technical चा
आज नाहीतर उद‍या दुसरा ; पुन्हा लढा द‍यायचा

better luck next time ऐकून ; कान जेव्हा थकले
स्वत:वर विश्वास ठेव सांगून ; हात मित्राने धरले

एक सखा थांबून राहीला ; selection ची party देण्यासाठी
दुसऱ्याने सत्यनाराणालाही थोपवले माझ्या placement साठी

आजच्या साठी all the best असं रोज म्हणायचे सगळे
सोबत होते आई बाबांचे आशेने भरलेले डोळे

एकच विचार दिवसभर डोक्यात भिनत होता
रात्रीच्या स्वप्नातही तोच किरकिरत होता

ठरवलं तेव्हा आता यश मिळेपर्यंत झगडायचं
depression ला आजच्या ; उद‍याचा confidence बनवायचं

confidence चा त्या अखेरीस विजय झाला
offer letter घेऊन एक दिवस माझाही आला

आईने स्वत: वाचण्याआधी ते ठेवले समोर देवाच्या
आणि म्हणाली कष्टांचे चीज झाले आज माझ्या लेकराच्या

मग आप्तेष्टांना फोन झाले ; गोड बातमी सांगायला
पेढे झाले , party झाली ; आनंद साजरा करायला

त्यानंतर चातकासारखी joining ची वाट बघत होतो
student मधून professional व्हायला उतावळा झालो होतो

आला तो उड्डाणाचा दिवस ; नव्या प्रवासाच्या आकाशात
नव्या आकांक्षा , नव्या क्षितीजांसह होतो नव्या उत्साहात

गोड welcome नी झाली सुरुवात नव्या गड्यांची team मध्ये
प्रथमदर्शनी सर्वच छान वाटले ; या नव्या वाटेमध्ये

interview चा पाहुणा म्हणून जी cofee प्यायली
तीच cofee आता इथे रोजची हक्काची झाली

पण...

तो कप share करायला table समोर कोणीही नव्हते
friendly environment असले तरी मित्र दूर गेले होते

open culture असले तरी आता मोकळे कुणी राहिले नव्हते
AC मध्ये बसताना ; पारावरच्या गप्पांचे रंग उडाले होते

आता उरले फक्त phone आणि IM वरचे बोलणे
लवकरच लक्षात आले ; आता शक्य नाही मागे फिरणे

थोडे साधे होते आधीचे दिवस ; पण नक्की होते आनंदी
खडतर असतील कदाचीत ; पण होते ते स्वछंदी

सुख मिळवण्यासाठी ; पैसा लागतो कमवायला...
का पैसा मिळवण्यासाठी ; सुख लागते गमवायला ?

या प्रश्नाचे उत्तर हवे ज्याचे त्याने शोधायला
का प्रत्येकालाच लागते कधीतरी या सोनाच्या पिंजऱ्यात यायला ?
~ योगी...

गुरू

Guru

जन्मलात तेव्हा ; रडण्याशिवाय दुसरं काय येत होत ?
आज जे मिळवलतं ; ते गुरूशिवाय का शक्य होत ...

लागतं हातात घास धरून ; खायला सुद्धा शिकवावं
लागतं यशोमार्गावर धावण्याआधी ; उभं रहायला बोट कुणी धरावं

आज कुठे एवढ्या विषयांची मोठाली पुस्तकं वाचताय
पण जमलं असतं का हो ते ; आधी त्या मुळाक्षरांशिवाय

कुणी बसलं करायला जर कधी गुरूंची यादी
आई , वडील आणि शिक्षक आठवतील सगळ्यात आधी

ग्रंथ आणि अनुभव यांनीही बरचं काही शिकवलं
पडद्यामागच्या गुरूंमध्ये ; त्यांचच नाव पहिलं

लहान सहान गोष्टीसुद्धा ; सांगुन जातात बरेच काही
गुरू लपलेला असतॊ ; त्या सर्वांच्या ठायी

wheels, gears नी सांगितलं सतत गतीमान रहायला
electrons नी शिकवलं ; ऋण परत फेडायला

अणु-रेणुंनी शिकवलं ; रेशीमबंध जुळवायला
अन् computer ने सांगितलं प्रत्यॆक bit ला महत्व द्यायला

चांगलं काही शिकवणारा ; प्रत्यॆकजण गुरू असतो
वय किंवा मानानी लहान असला ; तरी तो लघु नसतो

अपयश आल्यावर आठवली होती भिंतीवरची मुंगी
कितीही वेळा पडली ; तरी चिकाटी होती अंगी

फळ्याखाली कोपऱ्यात ; खडुचा चुरा-चुरा झाला होता
दुसऱ्यांना शिकवण्यासाठी ; तो शेवटपर्यंत झिजला होता

अनेक ऊन-पाऊस झेलून ; पर्वत उभा निश्चलपणे
शिकवतॊ तो सुख-दुखा:ना सामॊरे जायला कणखरपणे

निखळ , निराकार मनाने वागणं दाखवलं पाण्यानॆ
चिखलात राहुनही पावित्र्य राखायला शिकवलं कमळाने

मध गोळा करते ती माशी जशी फुलांमधुन
तसे सद्गुण वेचायला शिका तुम्ही सर्वांकडून

मग रांगा नाही लावाव्या लागणार ; गुरूदर्शनासाठी
स्वत:हुन ते दर्शन देतील ; जळी , स्थळी आणि काष्ठी...

~ योगी...

कविता 'मय'

Kavitamay

तु रे कधी कवी झालास ? ; सवाल एकानॆ विचारला
अंतर्मुख झाल्यावर एक भाव प्रकट झाला

मन फक्त कविंनाच असतं ; झाला समज जेव्हा लोकांचा
तेव्हा जागा झाला ; कवी माझ्या मनातला

खरं पाहिलं तर मन सर्वांना असतं
आणि कवीचं अस्तित्व प्रत्येक मनात असतं

फक्त मनात वाकून बघा ; हरवून जा स्वत:च्याच विश्वात
मग काय कमी आहे हो तुमच्यात आणि आमच्यात

बघा मग कविता कशा सहज सुचतील
शब्द अपुरॆ पडावेत इतकॆ विचार मनात येतील

मनातल्या मौनाची गाठ अलगद सुटेल
अन् वाहत्या काव्याचा खळंखळं झरा फुटेल

शब्द किंवा भाषॆची आडवी यॆणार नाहीत बंधनं
ऎकू येतील सर्वांना तुमच्या ह्रदयाची स्फंदनं

कधी बघाल ; डोळॆ दिपून जातील अशी सौंदर्यसृष्टी
कवितातून कराल तिच्या कौतुकाची वृष्टी

कधी मनात प्रॆमाची कळी फुलून येईल
तिच्या सुगंधांनी कविता आसमंत भरू पाहिल

कधी दाटून येतील काळॆ मॆघ भावनांचॆ
त्यांना पाझरायला आहेत हे थॆंब कविताचे

कधी वादळॆ येतील तुम्हाला आडवं पाडायला
कविता उभ्या राहतील त्यांच्याशी झुंजायला

कधी प्रज्वलित होईल एखादी ज्योत विचारांची
कविता देईल सर तिला सुर्यप्रकाशाची

कविता कधी काल्पनिक ; तर कधी अनुभवांची
कधी साऱ्या दुनियेची ; तर कधी एकाकी वाटेवरची

कविताच्या या राज्यात शब्द राहतात संगी
अर्थांच्या आकारात अन् कल्पनांच्या रंगी

कवितांच्या वाटेवर येता येता घडतॆ असॆ काही
की माझी कविता ; का मी कवितांचा असा फरकच उरत नाही

साथ सॊडली आपुल्यांनी तरी कविता साथ सोडत नाही
इतका सच्चा साथी ; उभ्या आयुष्यात सापडत नाही

अशी होती ही सैर आमच्या कविताच्या राज्याची
वाट बघत आहॊत तुमच्या वारंवार येण्याची

~ योगी...

परिक्षा

Pariksha

आयुष्याच्या प्रत्येक वळणावर; एक परिक्षा असते

नकोशी झाली कितीही; तरीही ती दयायचीच असते

या परिक्षेची रीत जराशी वेगळीच असते

pass झाल तरीही ; आणखी एक बाकीच असते

revaluation , ATKT ची सोय इथे मात्र नसते

fail झाल तर पुन्हा तीच परिक्षा कधीच नसते

जन्म म्हणजे hallticket; आयुष्यभराचं time-table असते

examiner स्वत:मध्येच लपलेला ; अन् समाधान हीच degree असते

marks किती मिळाले ? यावरुन यश ठरत नसते

परिक्षा काय शिकवून गेली ; हेच जास्त महत्वाचे असते

अभ्यास कितीही केला ; तरी परिक्षेची वेळ वेगळीच असते

कळ्तयं पण वळत नाही अशीच काहीशी गतं असते

एकाच प्रश्नासाठी ; डोक्यात अनेक उत्तरांची गर्दी असते

खरं उत्तर कोणतं ? हे कळणंच फार कठीण असते

मनातल्या अर्जुनाला विवेकाच्या श्रीकृष्णाची गरज असते

नुसती गती असून भागत नाही ; त्याला दिशाही आवश्यक असते

नशीबाच्या कागदावर जेव्हा प्रयत्नांची शाई असते

पाणी पडले, तरी मिटणार नाही ; इतकी ती भक्कम असते

समोरच्या प्रश्नांबरोबर झुंज नेहमीच दयायची असते

स्वत: उत्तरे शोधून जगायलाच तर ती शिकवतं असते

आयुष्याच्या प्रत्येक वळणावर एक परिक्षा असते

~ योगी...